Abstract:
Praca dyplomowa opisuje proces powstawania i rozwoju kierunku o nazwie preformans,
pomaga zrozumieć jego najważniejsze założenia i cele. Autorka stara się również udzielić
odpowiedzi na pytanie czy preformans zachował swój krytyczny potencjał. Na początku
przedstawia początki zjawiska performansu, który, zdaniem autorki, tak naprawdę wywodzi
się od malowideł naskalnych. To dzięki nim mają dzisiejszy wygląd i wyraz. Sztuka
prehistoryczna była bowiem pierwotnym impulsem do rozwoju performansu. Początki
performansu datują się na lata dwudzieste ubiegłego stulecia, tym niemniej, najbardziej znane
dzieła powstały w latach 60-70 dwudziestego stulecia. Najbardziej znaną performerką tego
okresu była Marina Abramović. Stworzyła ona dzieła takie jak „Rytm 0“ i „Energia spokoju“.
Na rozwój performansu również miały wpływ inne gatunki sztuki współczesnej. Należą do
nich akcjonizm i happening. Z tych gatunków wyewoluowały z kolei nowe kierunki, takie jak
gry przygodowe i flashmoby. Tego typu sztuka rozwija się do dnia dzisiejszego. Autorka nie
jest w stanie definitywnie stwierdzić, czy performans zachował swój krytyczny potencjał do
czasów współczesnych. Niezwykle trudno jest bowiem określić jakie cechy
charakterystyczne ma on obecnie. Wszystkie wspomniane kierunki sztuki zmieszały się
wszak ze sobą, a w rezultacie tej synergii flashmob może być jednocześnie performansem i na odwrót. W niedalekiej przyszłości kierunki te będą dalej ewoluować i najprawdopodobniej powstanie z nich jeden wspólny kierunek
