Interakcja w filmie

Abstract

Pierwotną formą prezentacji sztuki jest jej publiczne wystawienie. Na przestrzeni wieków sztuki teatralne wystawiane były przed szeroką publicznością na deskach scen, zaś książki deklamowane i odczytywane na zgromadzeniach mogły dotrzeć do niepiśmiennych słuchaczy. Sztuki plastyczne, takie jak obrazy lub rzeźby znajdywały swoje miejsce na salonach i w muzeach szeroko dostępnych dla ogółu społeczeństwa. Projekcje filmów również zapoczątkowane były publicznymi wyświetleniami przed większym gronem widzów. Mający miejsce w dzisiejszych czasach postęp technologiczny prowadzi do zmiany tej tendencji. Obecnie rozwijające się technologie zmierzają do ułatwienia prywatnego odtwarzania dzieł. Zmiana ta dotyczy nie tylko upowszechnienia się książek dzięki coraz wydajniejszej technologii druku, ale również spektakli teatralnych, a nawet oper, które są dostępne jednocześnie w transmisjach na żywo i nagraniach. Rozwijająca się technologia prowadzi do szerzenia się kameralnego sposobu odbioru dzieła i rodzi potrzebę spersonalizowanej formy jego odbioru. Odbiorcy dzieła, na co dzień doświadczający unifikacji i globalizacji coraz częściej poszukują indywidualnych, unikatowych wręcz przeżyć. Wśród odbiorców dzieł coraz częściej ujawnia się potrzeba doznań wynikających z indywidualnych emocjonalnych przeżyć i przemyśleń w odróżnieniu od potrzeby zbiorowego współprzeżywania. W związku z tym zjawiskiem obecnie powstają nowe środki wyrazu, rozwijające się w kierunku pozwalającym dopasować dzieło do unikalnych potrzeb, wrażliwości i gustu każdego z odbiorców. To z kolei prowadzi do powstania nowego rodzaju mediów – nazwanego nowymi nowymi mediami, które w sposób jednoznaczny skupiają się na zindywidualizowaniu dzieła w płaszczyźnie odbioru. Szeroka dostępność Internetu umożliwia niemal natychmiastowe rozpowszechnianie przekazu i jego dostarczenie bezpośrednio i indywidualnie do każdego z odbiorców, co znacząco przyspiesza rozwój nowych nowych mediów. W procesie wyodrębniania się nowych nowych mediów powstają nie tylko całkowicie nowe formy przekazu ściśle związane z Internetem, takie jak fora internetowe, ale również formy, które stanowią nowoczesną wariację form klasycznych, jak np. spektakle teatralne zacierające granicę między sceną a publicznością, czy też książki umożliwiające modyfikowanie przebiegu zdarzeń przez czytelnika. Zjawisko nasilenia interakcji dzieła z widzem zachodzi również w filmie – pod postacią filmu interaktywnego. Dzięki fuzji filmu klasycznego z zabiegami stosowanymi w grach wideo i instalacjach audiowizualnych, film interaktywny umożliwia zaktywizowanie widza w świecie stworzonym przez reżysera. Widz wychodząc z roli biernego odbiorcy staje się aktywnym uczestnikiem dzieła, kreując jego kształt w granicach wyznaczonych przez twórcę. Należy zaznaczyć, że niniejsza praca opiera się na analizie filmu oraz innych dzieł o charakterze fabularnym, przedstawiających dramaturgiczną, często wielowątkową opowieść, niezależnie od sposobu ich powstania. Poza dziełami opierającymi się na fabule istnieją również inne rodzaje utworów, takie jak film dokumentalny, oświatowy, czy też utwory opierające się na obrazie jako głównym temacie przekazu. Ze względu na rozległość tej tematyki i dobór tematu pracy dzieła te pozostają poza jej zakresem.