Streszczenie:
W swojej pracy próbowałam pokazać, że wpływy sztuki japońskiej w malarstwie
Olgi Boznańskiej, zarówno w okresie monachijskim jak i paryskim były widoczne.
Jest to zagadnienie bardzo istotne, ponieważ pozwala na dokładniejszą analizę
malarstwa artystki. Na podstawie opracowań naukowych badaczy sztuki chciałam
przedstawić, że odnalezienie motywów japońskich w malarstwie Boznańskiej,
ukazuje zupełnie nowy wymiar obcowania i odbierania jej twórczości. Zasady
japońskiej kompozycji, tematyka, kolorystyka, bezsprzecznie wpłynęły nie tylko na
malarstwo Boznańskiej, ale całych pokoleń malarzy końca XIX wieku, którzy
wchodząc w nowe stulecie, poszukiwali odmiennych form wyrazu, oraz inspiracji.
Miało to miejsce zarówno w Monachium, Paryżu, ale także w innych europejskich
miastach. Ostatnie badania naukowe pokazały, że wcześniej wpływ sztuki
japońskiej na malarstwo Olgi Boznańskiej był marginalizowany. Dopiero teraz
dzięki analizom oraz opracowaniom naukowym możemy podsumować wpływ
sztuki japońskiej na europejskich artystów, który to wcześniej często pozostawał
pomijany. Sztuka japońska miała i nadal ma ogromne znaczenie w rozwoju sztuki
nowoczesnej.Wzajemne przenikanie się i dopełnianie sztuki Wschodu i Zachodu
inspiruje oraz wzbogaca obie strony. Olga Boznańska wpisała się w ten nurt
zaskakująco łatwo. Chociaż jej malarstwo było typowe dla twórczości artystów
europejskich, to właśnie owa japońskość, została umiejętnie wpleciona i nadała
charakter twórczości malarki. Obrazy klasyczne w formie oraz technice za sprawą
japońskich fascynacji autorki nabierały nowego wymiaru, który można poczuć
jedynie obcując bezpośrednio z jednym z portretów namalowanych przez artystkę.
Badania nad sztuką japońską i jej wpływami bezpośrednimi i pośrednimi między
innymi na sztukę polską XIX i początku XX wieku, sprawiły, że dziś inaczej
spoglądamy na te dzieła, a odkrywcze malarstwo omawiane w tej pracy jest nadal
aktualne i pełne świeżości. Olga Boznańska jako wielka artystka i jako wykształcona osoba, zdawała sobie
sprawę z istoty sztuki japońskiej. Nie interesowały jej jedynie rekwizyty, czy
dosłowna trawestacja japońskiego motywu. Jako świadoma malarka, potrafi
docenić i dostrzec możliwości jakie ujawnia sztuka Dalekiego Wschodu, a w
szczególności drzeworyt. Obcowanie ze sztuką japońską, dla twórczości
Boznańskiej, było tak samo ważne jak zetknięcie się z dziełami mistrzów
Velazqueza czy Whistlera.
Estetyka japońska oraz japonizm był znany wśród młodych polskich artystów XIX
wieku. Malarze adaptowali pewne zjawiska, zawierając w swoich dziełach
“japońskie widzenie świata i przestrzeni”. Z Paryża czy Monachium przywozili do
ojczyzny przedmioty sztuki z Dalekiego Wschodu, a czasem budowali własne
kolekcje złożone z orientalnych wyrobów oraz dzieł sztuki. Wyimaginowany świat
i legendy idealizowały obraz Japonii, tworząc z niej w umysłach artystów krainę
fantazji.
