Architektura starówki Lwowskiej

Abstract

Temat pracy Architektura starówki we Lwowie jest powiązany z moją pracą praktyczną jaką stworzyłem na obronę licencjatu, jaką jest prototyp aplikacji mobilnej „Przewodnik po starówce lwowskiej”. Informacje zawarte w mojej pracy są rozwiniętą wersją informacji jakie się znajdują w aplikacji. Aplikacja ma na celu przekazanie najważniejszych informacji wybranych przeze mnie obiektów, a praca pisemna przedstawia rozwój obiektu na przestrzeni wieków zawierając w sobie historię jaka miała wpływ na rozwój architektury. Na przestrzeni wieków miasto Lwów było świadkiem burzliwej historii tego regionu Europy. Przez prawie siedem wieków kształtowała się kultura tego wielonarodowego miasta. Lwów został założony przez króla Daniela I Halickiego z dynastii Rurykowiczów i nazwany na cześć jego syna Lwa. Pierwsze zapisy o Lwowie znajdujemy w litopisie hałycko-wołyńskim w 1256 roku. Są również opisy archeologów o istnieniu na tym terenie osad już w XII wieku. Współczesny Stary Rynek stanowił Centrum ówczesnego Lwowa, chronionego warowniami, które zostały zbudowane z uwzględnieniem naturalnego ukształtowania terenu Wysokiego Zamku i rzeki Pełtwi. W Lwowie krzyżowały się najważniejsze szalki handlowe, które powodowały szybki jego rozwój. W 1349 roku Lwów zostaje przyłączony przez Kazimierza III Wielkiego do Polski. Niemal całkowicie zniszczone i spalone miasto odbudowuje się na wzór miast zachodnioeuropejskich. Od 1370 roku Ludwik Węgierski odłączył Ruś Halicką od korony polskiej. Do granic Rzeczpospolitej przywróciła ją królowa Jadwiga w 1387r. Okres rozwoju miasta przypada na czasy panowania Jagiellonów. We Lwowie żyli obok siebie mieszkańcy różnych narodowości i wyznań: Polacy, Żydzi, Rusini, Ormianie, Węgrzy Tatarzy i inni. Do rozwoju gospodarczego miasta Lwowa przyczynił się król Władysław Warneńczyk. Na miasto często napadali wojska tatarskie. W 1527 Lwów całkowicie spłonął. Po pożarze miasto rozwija się. W wyniku rozkwitu powstaje wiele nowych budowli w stylu renesansowym, na które wpływ ma różnorodność kulturowa mieszkańców Lwowa. Do budowli z tego okresu zaliczamy: Cerkiew Wołoską, kaplicę Boimów, kościoły Bernardynów, Jezuitów, kamienice: Czarną i Królewską. Następne lata to liczne wojny. Po okresie obciążających wojen, zbudowano wspaniałe kościoły: paulinów dominikanów, trynitarzy oraz katedra unicka św. Jura. W 1772 r. Po I rozbiorze Polski, miasto weszło w skład zaboru austriackiego. Galicja uzyskała autonomię w 1867 r. W tym czasie wybudowano linie kolejowe i Lwów stał się bardzo ważnym węzłem komunikacyjnym. Jest to czas, kiedy powstał budynek politechniki, sejmu krajowego i wiele budowli kulturalnych. Wojny bałkańska i pierwsza wojna światowa wstrzymują rozwój miasta. We wrześniu 1914 r. Lwów zajmują wojska rosyjskie. We wrześniu 1939 roku na podstawie paktu Ribbentrop-Mołotow, Lwów był okupowany przez sowietów. Po zakończeniu II wojny światowej Lwów przyłączono do Ukrainy (ZSRR). Po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości Lwów w 1998 roku wpisano na listę światowych pamiątek architektury, objętych ochroną UNESCO. Lwów jest obecnie perłą architektury światowej, miastem, w którego wielonarodowościowych tradycjach i architekturze, harmonicznie połączył się duch dawnych epok ze współczesnością. Architektura to mieszanka gotyku i barokoko, stylu romańskiego oraz renesansu jak też współczesności. Architektura i kultura Lwowa była kształtowana pod ogromnym wpływem imperium Austriacko-Węgierskiego oraz Polski. Arystokracja i mecenaci Lwowa XVI-XVII wieku zapraszali do Lwowa najlepszych mistrzów z całej Europy, którzy realizując swoje pomysły artystyczne przyczynili się do stworzenia niepowtarzalnej perły architektury. Wyżej przedstawione dzieje Lwowa na przestrzeni wieków stanową dla mnie inspirację do podjęcia niniejszego tematu pracy licencjackiej. W rozdziale pierwszym przedstawiam architekturę starówki Lwowskiej bazując na literaturze opisującej architekturę gotycką, renesansową, barokowa i klasycystyczną. Rozdział drugi poświęcono opisowi zabytków starówki Lwowskiej. Na podstawie literatury przedmiotu opisano Kamienicę Królewską, Czarną Kamienicę, Kamienicę Arcybiskupa, Kamienicę Bandinellich, Ratusz, Pałac Lubomirskich, średniowieczne pozostałości, ulice Lwowa. Treść rozdziału trzeciego poświęcono opisie starówki Lwowskiej dzisiaj, atrakcji turystycznej, którą odkrywa świat oraz dziedzictwo UNESCO. Przy opracowaniu pracy korzystano z literatury dotyczącej historii Lwowa, przewodników po Lwowie oraz literatury opisującej architekturę Lwowa.