Streszczenie:
W mojej pracy podjąłem próbę przestawienia i możliwie dokładnego prześledzenia najważniejszych dla mojego tematu zagadnień związanych z przemianami jakie następowały po sobie w dziedzinie Sztuki XX wieku. Od początków kształtowania się Suprematyzmu w połowie pierwszej dekady XX wieku, poprzez burzliwe i niesamowicie intensywne twórczo lata 30 i 40 XX wieku na fenomenie Nowej Fali Typografii kończąc. Za kluczowe uznałem przedstawienie kilku najbardziej moim zdaniem istotnych dla mojej pracy postaci, których obserwacje i dokonania artystyczne dały początek szeregowi zmian w postrzeganiu projektowania graficznego. Wybór tych postaci wynikł z konieczności podjęcia przeze mnie decyzji, która podkreślić miała moje autorskie dochodzenie w kwestii wpływu poszczególnych jednostek, na kształt ogólny zmian w projektowaniu graficznym, bez których jej dzisiejszy kształt, byłby zapewne zupełnie inny. Postaci, które postanowiłem zaprezentować, takie jak El-Lissyzky, Piet Zwart, László Moholy-Nagy, Kurt Schwitters czy finalnie Wolfgang Weingart poprzez swoje przemyślenia i działania artystyczno projektowe, określiły nasze postrzeganie projektowania graficznego. Dzięki prezentacji tych postaci chciałem podkreślić jak istotne jest autonomiczne podejście poszczególnych artystów, projektantów wobec, a czasem przeciwko, danemu trendowi artystycznemu, w którym działali. Każdy z nich prezentował odmienne, choć czasem pokrywające się założenia projektowe, poprzez które byli oni znaczącymi prekursorami podejścia projektowego, które wywarło bezpośredni wpływ, na przyszłe kształtowanie się kolejnych trendów i styli artystyczo-graficznych.
Praca ta pokazuje jak powiązane były ze sobą nurty projektowania w XX wieku, oraz jak przedstawiciele rozmaitych ruchów w sztuce, z różnych zakątków Europy, potrafili wymiennie stosować swoje jak i zapożyczone koncepcje projektowania graficznego zachowując przy tym własną tożsamość, a za razem dokładając swoje pomysły i odkrycia do sumy tendencji zmieniających się na przestrzeni dekad. Ich zarówno wspólny, jak i autonomiczny wkład w rozwój zjawiska, jakim była typografia, ukształtował i nakierował projektowanie graficzne na niezbadane dotychczas rejony, i tak poprzez sukcesywne syntezowanie zasad rządzących poprawnym składem tekstu we wszelkich publikacjach, doprowadzili do sytuacji, w której wszelkie zasady zostały zniesione, a typografia została całkowicie wyzwolona.