Streszczenie:
Tematyka ruchu i nowych technologii interesowała mnie od zawsze. Właśnie dzięki studiom
z Nowych Mediów miałam możliwość połączenia rzeczy, które są dla mnie najważniejsze.
W tej pracy postanowiłam zawrzeć esencję złożoną ze swojej pasji, pracy i sztuki, z którymi jestem związana od wielu lat. Na początku przedstawię efekty moich poszukiwań nad tematem przestrzeni i tego, w jaki sposób uczymy się ją poznawać. Przechodząc kolejno przez rozwój dziecka, odkrywaniu poprzez swoje zmysły i uczenia się rozpoznawania przestrzeni, do odkrycia jej możliwych znaczeń i kreatywnego wykorzystywania. Mam nadzieję, że skłoni to czytelnika do refleksji nad własną ścieżką poznawania otaczającego świata. Następnie skupiłam się nad przestrzenią w kontekście artystycznym i kolorystycznym, jako lekkie rozwinięcie mojego tematu z pracy licencjackiej, w której pisałam o preferencjach kolorystycznych dzieci. W następnym rozdziale przejdziemy do tematu ruchu ciała, jego motoryki i związkami człowieka z muzyką. Później przechodzimy do połączenia przestrzeni, ruchu i ciała, czyli do performansu, który wbrew pozorom wciąż wymyka się z wszelkich prób definicji. Po podjęciu próby stworzenia takiej definicji przejdziemy do prekursorki tej sztuki, Mariny Abramović, przedstawiając jej historię z bardziej intymnej strony.
Postanowiłam także opisać wykonaną interakcję taneczną, która na obronie zafunkcjonuje jako niepowtarzalny, efemeryczny performans, łączący taniec i wizualizację generującą się
w czasie rzeczywistym. Zwieńczeniem tej pracy będzie przedstawienie wyników badań, jakie przeprowadziłam wśród studentów kierunków artystycznych.
Mam nadzieję, że tematyka tańca, samego ruchu i przestrzeni, a także momentami zaskakujące wyniki badań, przyniosą wiele ciekawych przemyśleń w tym temacie.
