Streszczenie:
Praca omawia czynniki kształtujące fasadę Centrum Pompidou R. Rogersa i R. Piano.
Decyzje projektowe i opis techniczny odniesiono do kontekstu społecznego: kontrkultury i
wystąpień studenckich w Paryżu ‘68 i wyboru Georgesa Pompidou na prezydenta Francji.
Międzynarodowy charakter konkursu na Centrum Sztuki Współczesnej Plateau Beaubourg
dziś stanowi wzór dla dużych inwestycji publicznych. Estetyka fasady Centrum wynika z
inspiracji takimi ruchami jak pop-art i Archigram, od którego fasada Centrum przejęła
estetykę maszyny (podobną do Fun Palace czy Instant City Archigramu). Wpływ pop-artu
widoczny jest z kolei w doborze kolorów i nawiązaniu do kultury masowej. Fasada Centrum
miała stać się materializacją nowego porządku, robotyczną strukturą bez granic między ulicą
a wysoką kulturą: fasada ta jest symbolicznym i strukturalnym sprzeciwem wobec kultury
dominującej i zinstytucjonalizowanej władzy biurokracji. Centrum Pompidou stało się
wzorcem postępowych zmian, wolności i otwartości.