Streszczenie:
Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu mechanizmów zapewniających trwałość danych w bazach in-memory na czas przetwarzania danych oraz porównanie i analiza otrzymanych wyników. Ponieważ coraz częściej pamięć wewnętrzna wykorzystywana jest jako miejsce przechowywania danych, coraz więcej systemów bazodanowych oferuje taką możliwość wraz z wykorzystaniem różnych metod zapewniających ich trwałość. Prowadzi to do pytania czy mechanizmy te mają wpływ na wydajność pracy bazy in-memory.
W ramach niniejszej pracy przeprowadzone zostało badanie na trzech systemach bazodanowych: H2, HSQLDB i MSSQL. Polegało ono na przygotowaniu inicjalnego zbioru danych, testowych zbiorów danych podzielonych na trzy grupy: 10 000 elementowe, 100 000 elementowe i 1 000 000 elementowe, środowisk wykonawczych, aplikacji umożliwiających przeprowadzenie badań, samych badań oraz zebraniu wyników do dalszej analizy. Dodatkowo badania zostały przeprowadzone na dwóch rodzajach dysków: HDD i SSD. Zebranych zostało 81 zbiorów po 50 jednostkowych wyników.
Analizie poddane zostały średnie wartości z otrzymanych wyników, pogrupowane pod względem bazy danych, rodzaju operacji i liczby elementów testowego zbioru. Zaobserwowano, że niezależnie od wykorzystanego serwera bazy danych, rodzaju czy ilości wykonanych operacji mechanizmy zapewniające trwałość danych mają wpływ na wydajność, zwiększając czas przetwarzania. Na wielkość tej różnicy ma natomiast wpływ rodzaj dysku jaki został wykorzystany. W przypadku dysku HDD czas potrzebny na zapis stanowi większy procent czasu potrzebnego na przetworzenie danych niż w przypadku dysku SSD.
