Portrety królowej Bony Sforzy (1494-1557) na tle epoki.

Abstract

Renesans to epoka dynamicznego rozwoju kultury i sztuki, zwłaszcza rzeźby i malarstwa. Dopiero wtedy portret jako samodzielna dziedzina malarstwa zdobył należną sobie pozycję. W pracy autorka starała się wykazać, jak zmieniało się to malarstwo na przykładzie portretów królowej Bony Sforzy z różnych etapów jej życia. Autorka analizuje na ile osoba zamawiająca portret mogła wpłynąć na efekt ostateczny dzieła; korzystne ukazanie prezentowanego modela lub modelki. Tu bardzo wyraźnie wyróżniało się malarstwo owdowiałych kobiet, więc aby dokładniej zilustrować to zjawisko, oprócz portretów samej królowej dodano przykładowe portrety innych kobiet tej epoki: Katarzyny Radziwiłłowej oraz córki Bony, Anny Jagiellonki. Żeby możliwie najdokładniej opisać proces kształtowania się portretu w historii malarstwa konieczne okazało się również przedstawienie ostatnich lat dziejów rodu Jagiellonów oraz królowej podczas jej pobytu w Polsce.