Streszczenie:
Niniejszy tekst stanowi próbę przedstawienia sztuki oraz technologii VR, w formie ściśle połączonego splotu dwóch nawzajem uzupełniających się materii o wspólnym iluzjonistycznym mianowniku. Cieszącym się jednocześnie wyjątkowym przywilejem konkurowania z rzeczywistością. Przeplatająca się w DNA sztuki i wirtualnej rzeczywistości „iluzja” stanowi dyskurs do zmierzenia się z stwierdzeniem francuskiego filozofa Jeana Baudrillarda iż: „Cała sztuka jest rozpaczliwym poszukiwaniem iluzji świata”. W celu zmierzenia się z powyższą tezą niniejsza praca został podzielona na trzy części.
1. Pierwsza część składa się z dwóch całości. Pierwsza z nich zakłada wstęp w formie historycznego wywodu na temat iluzyjności sztuki, poprzez opisy poszczególnych dzieł sztuki z wybranych epok. Druga całość stara się wniknąć w głąb iluzyjności sztuki, opisując i rozkładając na czynniki pierwsze wybrane zjawiska optyczne. Aby w końcowej fazie poruszyć temat iluzji wywoływanej przez wirtualność. Całość stanowi kontekst kulturowy, naukowy i artystyczny konstruując podwaliny pod tezę: „Cała sztuka jest rozpaczliwym poszukiwaniem iluzji świata”
2. Druga część wyróżnia się wyjątkowo technicznym charakterem. W pierwszej kolejności następuję wprowadzenie za sprawą zmierzenia się z definicją wirtualnej rzeczywistości. Następnie dokonuje się rys historyczny technologii VR mający wpływ na wyjaśnienie jej wynikowości, która prowadzi nas w stronę pełnego zrozumienia zasad rządzących technologią VR.
3. Trzecia część odrywa nas od technicznych zagadnień na rzecz powrotu do zagadnień kulturowo, artystycznych. Poprzez opisową warstwę wybranych dzieł literatury, oraz przykłady iluzji z rozdziału pierwszego dokonuje się synteza tezy : „Cała sztuka jest rozpaczliwym poszukiwaniem iluzji świata” której wynik wprost zaprasza do wzięcia udziału w praktycznej części pracy. Zawierającej się pod postacią wirtualnej wystawy iluzji optycznych, w środowisku VR.