Streszczenie:
Nazywanie czegoś "kiczem" jest równoznaczne z powiedzeniem" OOO! co za paskudztwo!". Ale dlaczego to słowo stało się tak kultowe i co uważać za paskudne? Historia kiczu i pojawienie się samego słowa nie trwa długo, ale kiczowi udało się pojawić w różnych dziedzinach sztuki, od literatury po sztukę i rzemiosło, od liryki po projektowanie wnętrz. Kicz to styl, który chce przyciągnąć uwagę i być wyjątkowy, ale w pogoni za skandalem dostaw cechy wulgarności i chałtury. Ten styl krzyczy nam w twarz " Nie jestem taki jak ty! Jestem piękny w swoim paskudztwie! ale wciąż jestem lepszy od ciebie!".
Kicz jest młody i zuchwały i dlatego niczego się nie boi i nie uznaje żadnych zasad, co więcej ośmiela się zjednoczyć, czego żaden inny styl by się nie odważył. Nie dziwi jednak, że kicz jest taki impertynencki, ponieważ pochodzi z elitarnej kultury, która najpierw wolała wejść w świat arystokracji, a kiedy zdała sobie sprawę, że jej się nie uda, zmieniła się w stronę ostentacyjnego bogactwa i ironię. Bez ironii nie udało się tak długo zostać w pamięci mas jako naturalny styl, a nie ekstrawagancki i niezwykły. Ale kicz wrócił do tego, przed czym uciekł. Znamy teraz kicz, który przeszedł transformację poprzez świadomość utalentowanych, doświadczonych i podobnych w swojej impertynencji do artystów, którym rozwój kultury proletariackiej pozwolił wypowiedzieć swoje słowo i skierować sztukę w nowy kierunek. Do tej pory sztuka nigdy nie była tak zmienna i otwarta.