Streszczenie:
Praca licencjacka stanowi próbę przedstawienia sposobu funkcjonowania motywu utraty w kinie japońskim początków ery Heisei na przykładzie wybranych dzieł wpisujących się we wczesny etap twórczości Koreedy Hirokazu i Kawase Naomi. Rozdział pierwszy obejmuje teoretyczne wprowadzenie do tematu utraty w kinie japońskim przywołanego okresu. Treść rozdziałów drugiego i trzeciego wyznaczają natomiast wnioski płynące z analiz i interpretacji filmów wskazanych reżyserów w perspektywie tytułowego zagadnienia. Uzasadniają one tezę, że omawiane dzieła odwołują się do motywu utraty zarówno na płaszczyźnie fabularnej, jak i stylistycznej. Odniesienia do tego motywu stanowią przestrzeń konstruowania podstawowych znaczeń utworów. Dokonane przez reżyserów wybory tematyczne oraz sytuacja postaci korespondują przy tym z nastrojami społecznymi w Japonii w okresie powstania dzieł, dając widzom wgląd w autorskie spojrzenie twórców na otaczającą ich rzeczywistość.
