Porównanie podejść do opisu kontekstu użycia z wykorzystaniem meta-modeli

Abstract

Inżynieria oprogramowania oraz projektowanie interfejsów użytkownika reprezentują uzupełniające się podejścia do jakości oprogramowania. Przedmiotem zainteresowania inżynierii oprogramowania jest funkcjonalność i jakość techniczna, np. ochrona, wiarygodność, wydajność, modyfikowalność. Natomiast projektowanie interfejsów użytkownika zajmuje się zapewnieniem użyteczności oprogramowania, która obejmuje takie czynniki jak skuteczność, produktywność i satysfakcję użytkownika. Obiektem granicznym łączącym te podejścia może być opis interakcji. Inżynieria oprogramowania koncentruje się na konstrukcji oprogramowania i dostarczaniu funkcjonalności w ramach tej interakcji. W procesie wytwarzania oprogramowania stosowany jest język modelowania UML (ang. Unified Modeling Language) [9], który umożliwia pokazanie jednostek funkcjonalności widocznych z punktu widzenia użytkownika za pomocą diagramów przypadków użycia oraz przebiegu interakcji – za pomocą diagramów interakcji, z których najbardziej popularny jest diagram sekwencji. Diagramy sekwencji ujmują interakcję w terminach komunikatów, koncentrując się głównie na przekazywanej informacji. Natomiast projektowanie interfejsów użytkownika ukierunkowane jest na sam interfejs, jego konkretny wygląd, ergonomię użycia i odbiór interfejsu przez użytkownika. Ponieważ ocena użyteczności może się różnić w zależności od rodzaju użytkownika oraz okoliczności, w których używany jest produkt, do analizy wprowadzane jest pojęcie kontekstu użycia i każda interakcja oceniana jest w swoim kontekście użycia.