Trauma atomowa w kinematografii japońskiej

Abstract

Celem niniejszej pracy jest ukazanie traumy atomowej pojedynczych ofiar oraz społeczeństwa japońskiego, która została wyrażona poprzez dzieła kinematografii. Dodatkowo ze względu na rozległość problematyki w pracy skupiłam się na wybranych zagadnieniach, które zostały przedstawione w filmach. Analizie zostały poddane cztery filmy: Godzilla (1954 r.), Dzieci Hiroszimy (1952 r.), Boso przez Hiroszimę (1983 r.), Czarny deszcz (1989 r.). Treść podzieliłam według czasu, w którym powstały ekranizacje ilustrujące wydarzenia z 6 i 9 sierpnia 1945 r. Korzystałam z literatury, której autorami są dziennikarze, filmoznawcy, krytycy i historycy filmowi. Nawiązałam również do książki przetłumaczonej przez japonistę, prof. dr hab. M. Melanowicza i posłużyłam się definicją traumy socjologa, P. Sztompki. W zakończeniu umieściłam najważniejsze wnioski z przeprowadzonych analiz.