Sarariiman jako część powojennej ideologii rodzinnej.

Abstract

Podstawowym zagadnieniem, od którego rozpocznę będzie oczywiście sam termin: skąd się wziął i co kto dokładnie się za nim kryje. Kim jest sarariiman? J aki zestaw warunków musi zostać spełniony by nim zostać? C zy sam stan materialny może stanowić o wliczaniu się do grona określanego tym mianem? Czy sarariman to jedynie stan posiadania (stałej pracy, miesięcznego dochodu przekraczającego daną kwotę, wykształcenia wyższego na takim czy takim uniwersytecie…) czy je st to również mentalność? Następnie w drugim rozdziale planuję rozbudować jeszcze bardziej terminologię, skupiając się tym razem na powiązaniu sarariimana z ideologią rodziny, która ukształtowała się po II Wojnie Światowej. Tu uwagę zamierzam poświęcić ws pomnianemu już wcześniej modelowi rodziny, którego funkcjonalność obecnie stoi pod znakiem zapytania. Modelowi, który formował się już przed wojną, choć swoją prestiżową pozycję w japońskiej kulturze uzyskał w okresie intensywnego, gospodarczego rozwoju la t 60 tych, utrzymując ją aż do dziś; wciąż obecny w świadomości społeczeństwa, wciąż praktykowany. Jest to model "rodziny sarariimana", stawiający właśnie tę postać w ekonomicznym centrum ogniska domowego, jednocześnie wypychając ją za drzwi. Wreszcie, rozdział trzeci zamierzam przeznaczyć na rozważenie popularnej ostatnio kwestii śmierci sarariimana, będącej wynikiem przemian w ideologii rodzinnej. Nie chodzi tu jednak o śmierć rozumianą jako definitywny koniec istnienia, ale śmierć powiązaną z nowym po czątkiem, ponieważ sarariiman w swym najbardziej podstawowym znaczeniu umrzeć nie może. Sama idea ulega jednak zmianom, odkształcającym ją od swej pierwotnej postaci i w tym sensie uśmiercając, a zarazem przywracając do życia pod tą samą nazwą, nieco odmie nioną formę. Przyczyny zaś będę doszukiwała się w zmianach jakie zachodzą w instytucji rodziny wynikających z sytuacji ekonomicznej, zagranicznych wpływów, czy będących odpowiedzią na negatywne aspekty posiadania męża sarariimana. Czy sarariiman faktyc znie umiera? Odpowiedź jest prosta. Czy sarariman może przeżyć (pozostać w swej niezmienionej formie) kiedy wymagane do spełnienia warunki, aby urzeczywistnić wzorzec stają się niemal niemożliwe do spełnienia dla większości społeczeństwa, a wizja z jaką ów idea się wiąże, niesie ze sobą obowiązki wyciągające mężczyznę z domu, czasem wprowadzające między nim a jego rodziną zbyt duży dystans, niszcząc relacje między ojcem i dziećmi, oraz ochładzając relację męża i żony, niekiedy do takiego stopnia, że staje s ię to powodem do rozwodu i całkowitego rozbicia rodziny, oraz późniejszej niechęci dzieci do zawierania związków małżeńskich, a także wymagający by wiódł zagrażający zdrowiu sposób życia, który może zakończyć się przedwczesną śmiercią, również rozbijającą rodzinę? Czy sarariman może przeżyć, z tej tylko przyczyny że uosabia tradycyjny model postrzegania roli płci, oraz konfucjańską ideę relacji społecznych sprawdzającą się w czasach feudalnych? Czy przywiązanie do tych tradycji będzie wystarczającą siłą by pozostawić tą ideę bez jakichkolwiek zmian i uporczywie do niej dążyć, ignorując problemy jakie wywołuje ona w życiu rodzinnym? Odpowiedź brzmi: nie, co zamierzam wykazać w mojej pracy.