Streszczenie:
Praca ta prezentuje narodziny idei filmu absolutnego, wywodząc ją z plastycznych
poszukiwań „czystego” języka sztuki prowadzonych przez awangardy początku XX wieku.
Następnie w pracy zostają opisane sposoby realizacji tej idei w filmach: „Rhythmus 21” Hansa
Richtera, „Sonata diagonalna” Vikinga Eggelinga, „Zabawa Świetlna Opus 1” Waltera Ruttmanna,
„Wiersz optyczny” Oskara Fischingera. Podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, co zaważyło na
tak odmiennym efekcie realizacji tej idei, charakterystycznym dla artystów tworzących w Republice
Weimarskiej.