Streszczenie:
Tematem niniejszej pracy jest seria bestsellerowych gier Assassin’s Creed i
próba udowodnienia iż są one grami historycznymi, przy których powstawaniu
zaangażowany jest szereg naukowców i historyków.
Skupiając się głównie na pierwszej części i wybranych trzech, tych które
wydają się wprowadzać największe zmiany w formule. Przygląda się temu jak duży
jest nacisk na historyczne elementy serii i jak zmieniał się przez 10 lat. Postawiona
jest teza, że gry te, ze względu na ilość badań towarzyszących ich powstawaniu,
mogą służyć jako przystępne opracowanie wiedzy historycznej, historii sztuki i
architektury dla jej odbiorców. W celu poparcia tezy powołuję się głównie na
wywiady z historykami i artystami, którzy bezpośrednio pracowali nad serią, w celu
dowiedzenia się jak wyglądała ich praca i z jakich źródeł historycznych korzystali by
zapewnić nie tylko pozytywne doświadczenie dla graczy, ale również elementy
wiarygodnej historycznej symulacji.
